Lisaaopreis.reismee.nl

Vanalles en safari

Hallo!

Zo dat is weer een tijd geleden, dus we hebben het een en ander in te halen. Afgelopen zondag gingen we, zonder Davy, terug naar het community project om een Oegandese maaltijd te maken voor alle kinderen uit de community. Dat was wel even wennen. Vooral de hygiëne liet te wensen over. Er waren een aantal taken te verdelen. Zo moesten de steentjes uit de rijst gehaald worden, er moest groente gesneden worden, chapati’s (een soort pannenkoekjes) gemaakt worden, de pindasaus moest geroerd worden (met je handen) en het vlees, waaronder hele kippen, moesten in kleine stukken gesneden worden.

Ik mocht de jongens van het project helpen met het maken van de chapati’s. Hiervoor moest eerst een uitje gesneden worden, zonder snijplank en met een bot mes. Ik werd behoorlijk uitgelachen toen ik mijn been als snijplank gebruikte en er werd gelukkig al snel een soort plank om op te snijden geregeld. Toen alle voorbereidingen gedaan waren, kon het koken beginnen. En toen dat klaar was, kon het eten uitgedeeld worden. Er kwamen steeds groepjes kinderen het gebouw binnen met een plastic bordje en die kregen overal een schepje van. De kinderen genoten ervan. Zo’n maaltijd krijgen ze namelijk niet elke dag, niet vaker dan een keer per maand. Zelf hebben we ook nog mogen proeven. Lastig als je weet hoe het bereid is!

’s Avonds was er een festival in Kampala waar we met zijn allen heen zijn geweest om wat te drinken en dansjes te wagen. Maandag waren we vrij, dus konden we het rustig aan doen. Toch hadden we een aardig vol programma. We wilden namelijk voor alle kinderen van Agape slippers halen. Hiervoor zijn we eerst naar de stad geweest en vervolgens met 70 paar slippers naar Agape om alle kinderen slippers te laten passen. Super leuk! Daarna zijn we lekker aan het zwembad gaan liggen om ons voor te bereiden op de driedaagse safari die de volgende ochtend heeel vroeg van start ging.

Om 8.00 uur werden we opgehaald door Sam, de chauffeur/gids die ons gedurende de safari zou begeleiden. De safari begon met een lange busrit van zes uur. Toen kwamen we, een uur te laat, aan bij de chimpansee tracking. Tijdens deze tracking gingen we in het regenwoud op zoek naar chimpansees. Na een flinke wandeling van twee uur, waren we bang dat we geen chimpansees meer zouden vinden, maar gelukkig lukte het toch. Hoog in de bomen zaten een aantal chimpansees. Hier hebben we een tijdje naar kunnen kijken vanaf verschillende plekken. Toen moesten we echt weer terug, want het was eigenlijk al iets te laat. Sam bracht ons toen naar het rest camp in het Murchison falls national park. Hier gingen we de komende twee nachten slapen in Banda’s. Dit zijn kleine gebouwtjes met twee bedden met klamboe’s erin. ’s Avonds konden we hier genieten van lekker eten, kampvuur en gezellige mensen.

Woensdag begon de dag nog vroeger dan dinsdag, we moesten namelijk al om 6.30 vertrekken om op een gamedrive te gaan. Toen we eenmaal de Nijl over waren gestoken, sprong er meteen een aap tegen de bus aan. Toen die was weggejaagd door de gids, konden we allemaal de bus in en vertrekken. Het dak van de bus kon omhoog, zodat we alle goed konden zien of op het dak konden gaan zitten. Al heel snel kwamen we olifanten, giraffen, buffels, antilopen en herten tegen. Naar de leeuwen moesten we wat verder zoeken, maar ook deze zijn we tegen gekomen. Erg mooi om al die dieren in het wild te zien. Na een rondreis door het park van een aantal uur, hadden we een paar uur vrije tijd in het rest camp. Daarna maakten we een boottocht over de Nijl naar de watervallen. Onderweg kwamen we nijlpaarden en krokodillen tegen. Eenmaal aangekomen bij de watervallen begonnen we aan een hike van twee kilometer naar de top van de watervallen. Hiervoor hebben we heel wat trappen moeten beklimmen en smalle paadjes met diepe afgrond moeten trotseren. Maar dat was het mooie uitzicht zeker waard! Moe maar voldaan keerden we terug naar het rest camp.

Donderdag was de laatste dag van de safari en moesten we dus weer lang in de bus zitten. Na vier uur rijden, over veel onverharde paden, kwamen we aan bij het rhino sanctuary. Onderweg werden we regelmatig toegeroepen en toegezwaaid door kinderen die langs de weg liepen. In het park moesten we een korte wandeling maken om twee neushoorns te kunnen zien. Het waren een moeder (16 jaar) en dochter (1 jaar en 5 maanden). Bijzonder om te zien. Hierna konden we nog lunchen in het park, om vervolgens weer vier uur in de bus te mogen zitten, op weg terug naar het guesthouse.

Vrijdag en zaterdag zijn vrije dagen, dus deze konden we zelf invullen. Vrijdag zijn we nog een keer terug geweest naar Agape om een foto af te geven aan Innocent, die werkt bij Agape. Daarna zijn we naar een craft market in Kampala geweest om wat souvenirs te shoppen. Vervolgens zijn we lekker gaan zwemmen. ’s Avonds zijn we eerst uit eten geweest en daarna nam Ronnie, een boda driver, ons mee naar een discotheek in Kampala, Ambiance. Deze avond zou de beste dj van Oeganda komen draaien, dus voor degene die hem kenden was dat erg leuk. Wij hebben ons in elk geval goed vermaakt! Erg leuke avond.

Zaterdag was het helaas niet zo’n lekker weer. Een gedeelte van de groep, waaronder Davy, was opnieuw gaan zwemmen. Door het slechte weer zijn ook de andere faciliteiten bij het zwembad nu gebruikt, zoals de gym en de sauna. Jaella en ik hebben het lekker rustig aan gedaan en zijn gaan lunchen bij Acacia mall. Hier hebben we meteen nog wat boodschappen gedaan, onder andere nutella! Ook hebben we vandaag afscheid genomen van Ank, zij vertrok vandaag weer naar huis.

Morgenvroeg gaan ook Britt en Kim ons verlaten. Zij verlengen de 15 daagse reis met onder andere een gorilla tracking. Davy en Barbara worden morgenvroeg ook al op tijd opgehaald om te gaan mountainbiken. Jaella en ik maken er morgen een ontspannen dagje van!

Jinja en Jaguza

Hi mzungu how are you?

Dat horen we constant als we over straat lopen. Iedereen wil je groeten en weten hoe het met je gaat. Met mzungu bedoelen ze blanke. Erg gezellig, iedereen is zo hartelijk! Als de mogelijkheid er niet is om te praten, wordt er wel naar je gezwaaid.

Afgelopen donderdag zijn we naar Jinja vertrokken. Jinja wordt ook wel de activiteitenhoofdstad van Oeganda genoemd. Ons vervoer was geregeld, een soort van hippie achtige bus, gaaf! De heenweg duurde ongeveer tweeënhalf uur. Bijslapen was er niet echt bij, want de wegen zijn niet allemaal even recht in Oeganda, waardoor je af en toe je hoofd flink tegen het raam kon stoten. De eerste stop was bij een craft market. Dit is een soort van winkelstraatje dat te vergelijken is met een boulevard, maar dan met nog kleinere winkeltjes en het ligt aan een straat. Heel fijn om te merken dat je niet overal de winkeltjes ingetrokken wordt, maar dat je rustig rond kon kijken. Na een uurtje gingen we lekker lunchen, of ja, lunch bestellen. Het duurde namelijk nog ruim een uur voordat zowel de drankjes en het eten klaar waren.

Onze reis vervolgende zich naar de oorsprong van de Nijl. Na een korte uitleg over de oorsprong en de plek waar we waren, maakten we een boottocht van ongeveer een uurtje. Halverwege bereikten we de echte oorsprong van de Nijl. Hier moesten we het bootje uit en een stukje door het water over de stenen lopen. Best glad en dus spannend! Gelukkig was Davy zo lief om zijn slippers af te staan, wat het een stuk makkelijker maakte! Onderweg waren er veel verschillende vogels en wat aapjes te zien, genieten dus.

Barbara, Britt en Davy wilden graag bungeejumpen, dus dit was dan ook de volgende stop. Wat een spanning (en niet alleen bij hen!) haha. Ze kwamen heel enthousiast beneden, het was dus echt de moeite waard geweest. Op naar de slaapplaats voor die nacht dan maar. Dit was een soort van park met tenten en huisjes. Het lag aan de Nijl en het was daar echt prachtig! Ik heb nog nooit zo’n mooi uitzicht gezien. Fantastisch. Het was echt genieten. We hebben daar ’s avonds lekker gegeten, drankjes gedaan en gedanst, om vervolgens moe maar voldaan te gaan slapen in ‘ons huisje’.

De volgende ochtend zijn we heerlijk wakker geworden. Lekker pannenkoeken ontbeten en genoten van het uitzicht. Om 11.00 uur zouden we opgehaald worden door de chauffeur die ons met de bus naar het zwembad zou brengen. We hebben hier even (twee uur) op moeten wachten, lekker Afrikaans, maar toen konden we gaan. Het was een heel ontspannen dagje aan het zwembad, waar ondertussen een videoclip opgenomen werd. Rond 17.30 reden we terug richting Kampala. De terugweg duurde een uur langer dan de heenweg, we hebben onderweg lekker gegeten. Al bij al hebben we twee hele fijne dagen in Jinja gehad!

Vandaag was het weer tijd om aan de bak te gaan. Inge kwam ons om 9.00 op halen. We gingen naar een community project: Jaguza child care initiative. Dit was een project die zich specialiseerde in straatarme –weeskinderen. We werden heel gastvrij ontvangen met thee, een ei en popcorn. Snel wat voorbereidingen getroffen, ballonnen opgeblazen en daarna met de kinderen naar een veldje gelopen een eindje verderop. Op dit project hadden ze het iets breder dan op het vorige project waar we gingen kijken, dat zag je meteen aan het huisje waar we werden ontvangen. Daarnaast was het ook duidelijk zichtbaar dat de kinderen een iets gezondere hechting hadden dan de kinderen van Agape. Naast dat ze wel echt heel erg beleefd waren, renden ze niet meteen op ons af en konden ze zich ook prima zelf vermaken. Op het veldje hebben we sport en spelactiviteiten gedaan en geschminkt. Dat blijft toch een succes!

Om 17.00 uur gingen we naar een dienst in de Watoto church down town. Heel bijzonder. Het is net of je een concertzaal binnen loopt, waar het voorprogramma al is begonnen. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een goed plekje. De dienst begon met zang. Dit is heel anders dan in Nederland. Zo enthousiast, iedereen in heel de zaal en de mensen op het ‘podium’ zingen en dansen alsof het uit hun tenen komt en alsof ze het voelen tot in hun vingertoppen! Heel mooi. Het valt op dat het geloof bij iedereen heel geliefd is, er liepen veel verschillende soorten mensen rond en mensen die er voor het eerst waren werden met applaus welkom geheten.

Rond 19.00 uur moesten we nog op de Boda Boda terug naar het guesthouse. Dit is niet het fijnste moment van de dag om een Boda te pakken. Volledig in de spits, wat een drukte! Er staan gemiddeld steeds zo’n twintig Boda’s op een kluitje achter een auto te duwen om er op de eerst mogelijke manier langsheen te kunnen schieten. Vooral op kruispunten houdt je je hart dan wel even vast. Daarnaast heb ik toch echt het gevoel dat het veilig rijden op een Boda vaak meer geluk dan wijsheid is. Er zitten wel spiegeltjes op, maar ik dacht al dat ze deze weinig gebruikten. Dit werd vandaag bevestigd, want mijn Boda chauffeur had zijn spiegels naar beneden geklapt staan. Maar goed, we zijn weer veilig aangekomen. Nu genieten van een rustig avondje, morgenochtend gaan we namelijk bij Jaguza een traditioneel gerecht koken voor het hele dorp. Hoe dat was lezen jullie later weer.

Later

Update dag 3 en 4 van de SSE

Hooi,

Hier weer een update uit Oeganda. Na een korte nacht hebben we eerst weer lekker ontbeten en zijn we om 9 uur weer naar het Drop in Center gegaan. Weer lekker spannend op de Boda’s door de stad gecrossed. Eenmaal aangekomen bij het project stonden alle kinderen ons weer op te wachten met blijde gezichten en wilde ze gelijk weer al je aandacht. We hadden voor vandaag een Outreach georganiseerd op een veldje iets verderop van het Drop in Center. Hoe blij kinderen kunnen worden van simpele spelletjes zoals snoephappen, zaklopen, touwtje springen, kegelen met lege flessen, schminken en voetbal. Om 2 uur begon het helaas te regenen zoals het elke dag wel een keer doet hier, dus toen moesten we stoppen met alle activiteiten en zijn we weer teruggegaan. Weer was het een super leuke dag en gingen alle kinderen voldaan en blij naar huis. Wij weer terug op de Boda naar het Guesthouse en vervolgens de rest van de middag in chillmodus, de planning voor de volgende dag doorbesproken en gezellig met elkaar gegeten en ’s-Avonds wat gedronken.

Dag 3 op het project. We zijn de dag weer begonnen met een koude douche, lekker ontbijt, en alle spullen verzameld om mee te nemen naar het Drop in Center. Iedereen van ons had zoveel spullen vanuit Nederland meegenomen dat we ook vandaag weer de hele dag de kinderen konden vermaken met simpele dingen, maar waar ze zoo blij van worden! Spulletjes zoals vouwpapiertjes, wol om vlechten en pompons mee te maken, kleurplaten, stiften, stempels, stickers en ballonnen. Iedereen vond het weer super leuk en we hebben uiteindelijk het hele gebouw ermee kunnen versieren. Daarna hebben we nog een danschallenge gedaan met alle kinderen. Echt bizar hoe goed hun kunnen dansen van Breakdance tot de robot. Rond 1 uur was het helaas tijd om afscheid te nemen van de kinderen en terug te gaan naar ons huis. Na 3 dagen bouw je toch een band met de kinderen op, dat maakt het extra moeilijk om afscheid te nemen. De meeste kinderen hebben slecht contact of geen contact met hun ouders of nog erger, geen ouders meer.Daardoor zijn ze heel aanhangelijk en vinden hun het ook heel moeilijk om afscheid van je te nemen. We hebben ze beloofd dat we nog een keer terug komen om iedereen nieuwe slippers te geven. Sommige hebben maar 1 slipper aan hun voet of hebben slippers die al wat jaren mee gingen, zo zagen ze er dan tenminste uit. Voor ons een klein gebaar en voor hun een grote hulp.

Daarna weer terug op de Boda’s en hebben we lekker gegeten bij een restaurant. Eenmaal terug in ons huis hebben we maar is wat was verzameld want Oeganda is niet echt bevordelijk voor je kleren. Super goed geregeld hier dat je je was kan laten doen!

Zo, nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van ons avontuur hier. Morgen gaan we voor 2 dagen naar Jinja, dus uh tot over 2 dagen.

Het begin van de SSE

Er zitten weer twee intensieve, maar leuke dagen op inmiddels. Twee dagen geleden begon de officiële SSE. Sinds zaterdagavond laat was de groep compleet. Zondagochtend om 9.00 begon het dan echt. Inge kwam ons ophalen voor een kennismaking en de city tour door Kampala. Na de kennismaking begon het erg hard te regenen, tja dat heb je in het regenseizoen. Dit duurde even, maar daarna werd het droog en heerlijk warm. Dus onder leiding van de gids, John, kon de city tour beginnen. We liepen door 'the bronx' van kampala. Eerst kwamen we langs een handgegraven meer, waar een grote boom stond die echt helemaal vol zat met allerlei vogels! Na wat informatie en foto's liepen we verder naar het paleis van de koning. Hier kregen alle dames een rok om geknoopt. Een gids leidde ons rond over het terrein. Hij vertelde vanalles over de geschiedenis van het paleis en allerlei andere weetjes. Persoonlijk vond ik, Lisa, het niet heel interessant, mede doordat ik de helft niet kon volgen. De gids sprak een beetje Afrikaans Engels. Ik liet me al snel afleiden door het feit dat hij zeven van de tien woorden met ren 'i' liet eindigen. Dat klonk stiekem best leuk! Wat wel heel indrukwekkend was, waren de martelkamers. Dit was een gang waaraan vijf hokken lagen, waarin vroeger 100 mensen per hok werden opgesloten. Op het hek ervoor stond stroom en in de gang liep water. Bizar om je te beseffen dat je ergens staat waar veel mensen hebben geleden en zijn overleden.

Vervolgens liepen we verder door de sloppenwijken. Hier werden we duidelijk geïnformeerd dat het echt belangrijk was om bij elkaar te blijven en op je spullen te passen. Foto's maken werd afgeraden. Indrukwekkend wat je daar ziet. Alle mensen leven met elkaar langs de weg. Omdat het al best laat was en we nog niet hadden geluncht hebben we hier een banaan gekocht. Hier kwamen al snel een aantal kindjes om ons heen staan. Ze vinden het leuk om aandacht te krijgen al zeiden ze vrij weinig.

Onze weg vervolgde zich over een markt. Hier golden dezelfde regels als in de sloppenwijk. Er zijn heel veel kraampjes met heel veel mensen en dat alles al heel dicht op elkaar. Op de grond lag modder, mensen lagen in hun kraampjes, vlees en vis lagen open en bloot met vliegen erop. Kun je je voorstellen hoe dat ruikt? Echt niet lekker! Wij wilden graag foto's maken, maar opvallend was, was dat de mensen daar met hun telefoon ook foto's van ons maakten. Iedereen wil graag iets tegen je zeggen en weten hoe het met je gaat.

Daarna kwamen we op een taxi park. Hier stonden zoveel taxi's, onlogisch opgesteld dat ik me erover verbaasde dat knie chauffeur echt snel van dit taxi park af kon komen. We reden naar de enige haven van Oeganda waar we een rolex aten. Dit is een soort pannenkoek met ei en tomaat erop. Toen we genoeg hadden gegeten, hebben we nog wat kindjes blij gemaakt met wat eten. In de haven konden we een bootje nemen naar Miami Beach. Dit is een stuk grond met gras en modder, zonder zand! Waar we lekker iets hebben gedronken, waarna we terug zijn gelopen naar de haven en een busje hebben gepakt naar 'huis'.

's Avonds hebben we het lekker rustig aan gedaan al was het wel schrikken toen er tijdens het tanden poetsen een rat uit de kamer kwam getrippeld! Iel. Snel de deur dicht en slapen!

Om 9.00 kwam Inge ons weer ophalen om de boda boda te pakken naar Agape. Het vreemde wat ik tot nu toe heb gezien onderweg is een boda met een doodskist achterop! Heel vreemd gezicht. Eenmaal op het project aangekomen verbaasde ik me erover dat een aantal meisjes mijn naam nog wisten. Super leuk!

Het idee van de dag was dat we met de kinderen van het droppin centre, waar we waren, en de jongens van het boys home een voetbal toernooi zouden organiseren. Dus om te beginnen liepen we met alle kinderen van het droppin centre naar een veldje. Ongeveer 20 minuten lopen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat zo'n grote groep kinderen zo netjes met elkaar mee liep. Aan twee handen per persoon hadden we eigenlijk niet genoeg, want alle kinderen wilde je een handje geven.

Naast een voetbal hadden we nog meer leuke spullen meegenomen, zoals springtouwen, ballonnen, toeters en bellenblaas. Het was een kwestie van gezellig met de kinderen bezig zijn. Wat krijg je veel complimentjes op zo'n dag! En iedereen wil op de foto. Toen de jongens van het boys home arriveerden begon het voetbaltoernooi, wat uiteindelijk een wedstrijd bleek te zijn. Davy was scheidsrechter. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd met een eindstand van 2-2. Wat restte was een glaasje limonade voor bijna 100 kinderen die allemaal heel erg veel dorst hadden! Daarna liepen we samen terug naar het droppin centre, waar we een echte oegandese lunch kregen. Posh met bruine bonen. Dit is een soort meel, de groep vond het naar rijst smaken, ik vond het lijken op hele droge aardappelpuree. Opzich smaakte dit prima, opnieuw wel een flinke portie! Daarmee was de dag rond 14.30 afgelopen en gingen we allemaal uitgeteld naar huis waar we nog moesten evalueren en daarna alleen nog maar ontspannen.

De douche was in plaats van koud, lauw koud, wat ineens als een echte. Luxe voelde. Dat was genieten, heerlijk!!

Morgen worden we weer om 9.00 uur opgehaald om op outreach te gaan!

Tot het volgende blog moment allemaal!

Het begin van de SSE

Er zitten weer twee intensieve, maar leuke dagen op inmiddels. Twee dagen geleden begon de officiële SSE. Sinds zaterdagavond laat was de groep compleet. Zondagochtend om 9.00 begon het dan echt. Inge kwam ons ophalen voor een kennismaking en de city tour door Kampala. Na de kennismaking begon het erg hard te regenen, tja dat heb je in het regenseizoen. Dit duurde even, maar daarna werd het droog en heerlijk warm. Dus onder leiding van de gids, John, kon de city tour beginnen. We liepen door 'the bronx' van kampala. Eerst kwamen we langs een handgegraven meer, waar een grote boom stond die echt helemaal vol zat met allerlei vogels! Na wat informatie en foto's liepen we verder naar het paleis van de koning. Hier kregen alle dames een rok om geknoopt. Een gids leidde ons rond over het terrein. Hij vertelde vanalles over de geschiedenis van het paleis en allerlei andere weetjes. Persoonlijk vond ik, Lisa, het niet heel interessant, mede doordat ik de helft niet kon volgen. De gids sprak een beetje Afrikaans Engels. Ik liet me al snel afleiden door het feit dat hij zeven van de tien woorden met ren 'i' liet eindigen. Dat klonk stiekem best leuk! Wat wel heel indrukwekkend was, waren de martelkamers. Dit was een gang waaraan vijf hokken lagen, waarin vroeger 100 mensen per hok werden opgesloten. Op het hek ervoor stond stroom en in de gang liep water. Bizar om je te beseffen dat je ergens staat waar veel mensen hebben geleden en zijn overleden.

Vervolgens liepen we verder door de sloppenwijken. Hier werden we duidelijk geïnformeerd dat het echt belangrijk was om bij elkaar te blijven en op je spullen te passen. Foto's maken werd afgeraden. Indrukwekkend wat je daar ziet. Alle mensen leven met elkaar langs de weg. Omdat het al best laat was en we nog niet hadden geluncht hebben we hier een banaan gekocht. Hier kwamen al snel een aantal kindjes om ons heen staan. Ze vinden het leuk om aandacht te krijgen al zeiden ze vrij weinig.

Onze weg vervolgde zich over een markt. Hier golden dezelfde regels als in de sloppenwijk. Er zijn heel veel kraampjes met heel veel mensen en dat alles al heel dicht op elkaar. Op de grond lag modder, mensen lagen in hun kraampjes, vlees en vis lagen open en bloot met vliegen erop. Kun je je voorstellen hoe dat ruikt? Echt niet lekker! Wij wilden graag foto's maken, maar opvallend was, was dat de mensen daar met hun telefoon ook foto's van ons maakten. Iedereen wil graag iets tegen je zeggen en weten hoe het met je gaat.

Daarna kwamen we op een taxi park. Hier stonden zoveel taxi's, onlogisch opgesteld dat ik me erover verbaasde dat knie chauffeur echt snel van dit taxi park af kon komen. We reden naar de enige haven van Oeganda waar we een rolex aten. Dit is een soort pannenkoek met ei en tomaat erop. Toen we genoeg hadden gegeten, hebben we nog wat kindjes blij gemaakt met wat eten. In de haven konden we een bootje nemen naar Miami Beach. Dit is een stuk grond met gras en modder, zonder zand! Waar we lekker iets hebben gedronken, waarna we terug zijn gelopen naar de haven en een busje hebben gepakt naar 'huis'.

's Avonds hebben we het lekker rustig aan gedaan al was het wel schrikken toen er tijdens het tanden poetsen een rat uit de kamer kwam getrippeld! Iel. Snel de deur dicht en slapen!

Om 9.00 kwam Inge ons weer ophalen om de boda boda te pakken naar Agape. Het vreemde wat ik tot nu toe heb gezien onderweg is een boda met een doodskist achterop! Heel vreemd gezicht. Eenmaal op het project aangekomen verbaasde ik me erover dat een aantal meisjes mijn naam nog wisten. Super leuk!

Het idee van de dag was dat we met de kinderen van het droppin centre, waar we waren, en de jongens van het boys home een voetbal toernooi zouden organiseren. Dus om te beginnen liepen we met alle kinderen van het droppin centre naar een veldje. Ongeveer 20 minuten lopen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat zo'n grote groep kinderen zo netjes met elkaar mee liep. Aan twee handen per persoon hadden we eigenlijk niet genoeg, want alle kinderen wilde je een handje geven.

Naast een voetbal hadden we nog meer leuke spullen meegenomen, zoals springtouwen, ballonnen, toeters en bellenblaas. Het was een kwestie van gezellig met de kinderen bezig zijn. Wat krijg je veel complimentjes op zo'n dag! En iedereen wil op de foto. Toen de jongens van het boys home arriveerden begon het voetbaltoernooi, wat uiteindelijk een wedstrijd bleek te zijn. Davy was scheidsrechter. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd met een eindstand van 2-2. Wat restte was een glaasje limonade voor bijna 100 kinderen die allemaal heel erg veel dorst hadden! Daarna liepen we samen terug naar het droppin centre, waar we een echte oegandese lunch kregen. Posh met bruine bonen. Dit is een soort meel, de groep vond het naar rijst smaken, ik vond het lijken op hele droge aardappelpuree. Opzich smaakte dit prima, opnieuw wel een flinke portie! Daarmee was de dag rond 14.30 afgelopen en gingen we allemaal uitgeteld naar huis waar we nog moesten evalueren en daarna alleen nog maar ontspannen.

De douche was in plaats van koud, lauw koud, wat ineens als een echte. Luxe voelde. Dat was genieten, heerlijk!!

Morgen worden we weer om 9.00 uur opgehaald om op outreach te gaan!

Tot het volgende blog moment allemaal!

Weekend!

Goedenavond,

Inmiddels zijn Kim en ik twee dagen in Oeganda. De vlucht verliep op een paar moeilijke momentjes na prima. Bijzonder, een KLM vlucht waarin wij de enige Nederlanders waren. Maar wat een goede service! Complimenten voor het personeel. We kwamen op tijd aan op het vliegveld in Entebbe. Hier konden we redelijk snel door naar de douane om een visum te halen, best spannend, want wat wilden ze allemaal van ons weten? Dit viel gelukkig reuze mee, het was zo geregeld. Net als het terug vinden van de koffers en het vinden van onze taxichauffeur overigens! Toen we naar buiten liepen stond Charlie al klaar met een a4-tje met ‘Kim en Lisa’ erop. Dat ging vlot.

De reis naar Kampala was indrukwekkend. Het was nog erg druk op straat voor ons idee, de volgende ochtend bleek echter dat het gisteravond voor deze begrippen erg rustig was. Er is een groot verschil tussen arm en rijk en dat wordt meteen zichtbaar. Mensen liggen langs de ene kant van de straat te slapen en aan de andere kant staat het huis van de president, een enorm huis. Grote verschillen dus. Na anderhalf uur rijden kwamen we eerst bij het verkeerde huis aan, dit bedacht Charlie zich toen hij iedereen al wakker had gemaakt met zijn getoeter en harde muziek. Dus alle koffers weer in de auto en door naar het goede adres. We kwamen hier rond 00.00 uur aan. Iedereen sliep al dus wij moesten heel zachtjes in het donker onze weg vinden naar het bovenste bed van het stapelbed onder een klamboe dat op de grond begint.

Er zijn hier zoveel geluiden te horen. Honden, hanen, vogels, harde regen, andere mensen op de kamer. Al met al, niet een al te beste eerste nacht. Gelukkig vroeg uit de veren, want we mochten meteen op pad. Inge kwam ons met de auto ophalen en bracht ons naar Agape ministries project. Dit is een project voor straatkinderen. Na een spannende rit werden we met luidt applaus ontvangen door alle kinderen, zo blij dat ze ‘bezoek’ kregen. Kim en ik hebben eerst in de klas geholpen. Ik mocht in de klas met oudere kinderen oefenen met lezen. Aan het begin vonden ze het erg spannend en wilde niemand iets voor me lezen, maar na korte tijd wilde iedereen tegelijk zijn zinnen laten lezen. Erg leuke ervaring! Na de les mochten de kinderen buiten spelen, gevolgd door handen arbeid en een lunch. Het was een intensieve ochtend met veel indrukken, maar wel onwijs leuk. Gelukkig komen we hier de komende week nog drie keer terug.

Rond 13.00 uur kwam Inge ons ophalen. We zijn toen naar het winkelcentrum gegaan. Opnieuw een bizarre ervaring. Iedereen moet namelijk de auto uit voor je de parkeergarage in gaat en moet door een scan, ook word je tas gecontroleerd. Eenmaal daar hebben we lekker geluncht, gepind en water gekocht.

’s Avonds mochten we met Inge en vier andere vrijwilligers mee uit eten. Dit was meteen een goede reden voor het volgende avontuur, we moesten hier namelijk op eigen vervoer naartoe. Overdag is het standaard vervoer middel een boda boda. Dit is een soort van scootertaxi waar je achterop kan. Ze rijden alle files zo voorbij, maar gebruiken hier wel echt iedere open ruimte voor: de stoep, tussen twee stilstaande auto’s door en tegen het verkeer in. Als het dreigt mis te gaan, toeteren ze een keer om de ander te verzoeken zachter te gaan, zodat ze er weer tussen kunnen. Peentjes zweten dus! Iets anders bijzonders is dat echt alles en iedereen hier gebruikt maakt van de weg. Auto’s, fietsers, scooters, voetgangers, koeien en kippen. Lekker druk dus! Uiteindelijk hebben we een hele leuke avond gehad. Eenmaal terug bij het ICU guesthouse heb ik nog even gewacht op Davy en toen konden we het stapelbed weer inklimmen.

De volgende morgen waren we allemaal weer redelijk vroeg op (7 uur). Zoals Lisa al zei is het best wel gehorig ’s-Ochtends. Daarna hebben we gezellig ontbeten met zn allen en een aantal andere gasten die hier verblijven in het Guesthouse. Deze mensen zijn hier allemaal voor langere tijd op een specifiek project. Wij zijn na het eten de slaapkamer maar is gaan ordenen en in gaan richten. Echt heel veel plek is er niet en we zijn met 6 vrouwen en 1 jongen dus het is best druk op de kamer:P De hele ochtend was het al aardig bewolkt en na een tijdje begon het flink te regenen. Dat duurde ongeveer 2 a 3 uur. Daarna werd het gelukkig weer droog en konden we ons klaar gaan maken om weer met de Boda Boda op pad te gaan de drukke stad in naar het Speke hotel om daar te gaan zwemmen. Intussen was het super lekker weer geworden en was het Afrikaans warm. Na 2 baantjes zwemmen en 3 uur lekker relaxen in de zon zijn we weer terug gegaan naar ons verblijf. Deze middag waren Jaella en Ank gearriveerd dus toen we terug waren hebben we gezellig met zn allen gegeten en gepraat. Vanavond komen Britt en Barbara nog en dan zijn we compleet om morgen met het officiële programma te beginnen. Zo dat is wel weer even genoeg tekst voor vandaag J Nu gaan we maar even wat drankjes drinken.

Vertrek naar de Pearl of Africa

Een lang gekoesterde droom gaat nu eindelijk uitkomen en stiekem is dat best wel heel spannend!

Alles is gedaan:
Inentingen zijn gehaald - Check
Bankpas is omgezet - Check
Koffers zijn gepakt - Check
Papieren zijn verzameld - Check
De eerste malariapillen zijn geslikt - Check
We zijn online incheckt - Check
De boardingpasses zijn uitgeprint - Check

Het enige wat rest is afscheid, vertrekken en hopelijk snel van een klein virusje afkomen.

Rond 09.30 uur brengen papa en mama mij vandaag naar Schiphol. We zullen rond 09.30 thuis vertrekken met twee grote overvolle koffers. Eén koffer is gevuld met spulletjes voor mezelf, de andere koffer is gevuld met spulletjes voor de kindjes in Oeganda. Hierbij kun je denken aan schmink, knuffels, auto’s, knutselspullen, rammelaars, vingerverf, stickers, wol, springtouwen en zo kan ik nog even doorgaan. Wat zullen we de kindjes daar blij mee kunnen maken!

Op Schiphol heb ik afgesproken met Kim en haar ouders. Na het inleveren van de koffers zullen we daar met zijn allen nog iets drinken en eten. Daarna zullen we voor 3,5 week afscheid nemen van onze ouders en het avontuur tegemoet gaan.

Naar alle verwachtingen komen we rond 22.00 uur Oegandese tijd (21.00 uur Nederlandse tijd) aan in Oeganda. Nadat we hier een visum hebben gekocht en geld hebben gepind, worden we opgehaald door een taxi chauffeur die ons naar de verblijfplaats brengt. De volgende ochtend rond 8.30 ontmoeten we Inge daar. Inge is onze reisleidster. Inge zal ons vrijdag naar Agape brengen, dit is een project voor straatkinderen. We horen deze ochtend ook of het mogelijk is om ’s avonds mee naar het vliegveld te rijden om Davy op te halen.

Maar nu eerst op naar Schiphol! Tot het volgende ‘blog-moment’ in Oeganda!

Het avontuur staat op punt om te beginnen!

Hoi allemaal,

Voor mij begint het avontuur over precies een week, Davy moet een dagje extra geduld hebben. Precies een week om de laatste spulletjes te kopen en de koffers in te pakken. Op 10 en 11 september vertrekken wij naar Oeganda op Social Safari Experience (SSE). Een combinatiereis van vrijwilligerswerk en rondreizen. Deze reis wordt georganiseerd door Doingoood en wordt begeleid door een Nederlandse reisleidster die in Oeganda woont.

Ik vlieg samen met Kim, een ander reisgenootje, met KLM rechtstreeks naar Entebbe. De vlucht duurt ongeveer 8 uur, waarna we nog ongeveer anderhalf uur moeten rijden voor we aankomen in Kampala. In Kampala zullen we het grootste gedeelte van de reis verblijven.

De reis maken we met zijn zessen en de reisleidster. Iedereen heeft de reis afzonderlijk geboekt. Een paar maanden geleden hebben we elkaar leren kennen tijdens een etentje in een Afrikaans restaurant. Dat was een hele bijzondere ervaring, met allemaal onbekende mensen van één groot bord eten met je handen. De sfeer was meteen gezet, het was erg gezellig! Die avond hebben Davy en ik besloten om samen een blog bij te houden tijdens de reis.

Het programma van de SSE staat hier beschreven, mocht je daar nieuwsgierig naar zijn:http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/social-safari-experience-oeganda/

We hebben onwijs veel zin om deze reis te gaan maken en bijzondere dingen te gaan zien en beleven. We hebben spulletjes aangeschaft om de kindjes op de projecten mee te gaan verblijden. Hierbij kun je o.a. denken aan knutsel- en buitenspeelspullen. Feestwinkel Prettig Gestoord heeft ons gesponsord met ballonnen en schmink, bedankt!!

Het idee is dat we hier regelmatig onze belevingen met jullie delen. Hoe vaak dit gaat lukken is afhankelijk natuurlijk afhankelijk van verschillende factoren, zoals tijd, internetverbinding en stroom. Maar ons best doen we zeker!

Groetjes,

Davy en Lisa

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood