Er zitten weer twee intensieve, maar leuke dagen op inmiddels. Twee dagen geleden begon de officiële SSE. Sinds zaterdagavond laat was de groep compleet. Zondagochtend om 9.00 begon het dan echt. Inge kwam ons ophalen voor een kennismaking en de city tour door Kampala. Na de kennismaking begon het erg hard te regenen, tja dat heb je in het regenseizoen. Dit duurde even, maar daarna werd het droog en heerlijk warm. Dus onder leiding van de gids, John, kon de city tour beginnen. We liepen door 'the bronx' van kampala. Eerst kwamen we langs een handgegraven meer, waar een grote boom stond die echt helemaal vol zat met allerlei vogels! Na wat informatie en foto's liepen we verder naar het paleis van de koning. Hier kregen alle dames een rok om geknoopt. Een gids leidde ons rond over het terrein. Hij vertelde vanalles over de geschiedenis van het paleis en allerlei andere weetjes. Persoonlijk vond ik, Lisa, het niet heel interessant, mede doordat ik de helft niet kon volgen. De gids sprak een beetje Afrikaans Engels. Ik liet me al snel afleiden door het feit dat hij zeven van de tien woorden met ren 'i' liet eindigen. Dat klonk stiekem best leuk! Wat wel heel indrukwekkend was, waren de martelkamers. Dit was een gang waaraan vijf hokken lagen, waarin vroeger 100 mensen per hok werden opgesloten. Op het hek ervoor stond stroom en in de gang liep water. Bizar om je te beseffen dat je ergens staat waar veel mensen hebben geleden en zijn overleden.

Vervolgens liepen we verder door de sloppenwijken. Hier werden we duidelijk geïnformeerd dat het echt belangrijk was om bij elkaar te blijven en op je spullen te passen. Foto's maken werd afgeraden. Indrukwekkend wat je daar ziet. Alle mensen leven met elkaar langs de weg. Omdat het al best laat was en we nog niet hadden geluncht hebben we hier een banaan gekocht. Hier kwamen al snel een aantal kindjes om ons heen staan. Ze vinden het leuk om aandacht te krijgen al zeiden ze vrij weinig.

Onze weg vervolgde zich over een markt. Hier golden dezelfde regels als in de sloppenwijk. Er zijn heel veel kraampjes met heel veel mensen en dat alles al heel dicht op elkaar. Op de grond lag modder, mensen lagen in hun kraampjes, vlees en vis lagen open en bloot met vliegen erop. Kun je je voorstellen hoe dat ruikt? Echt niet lekker! Wij wilden graag foto's maken, maar opvallend was, was dat de mensen daar met hun telefoon ook foto's van ons maakten. Iedereen wil graag iets tegen je zeggen en weten hoe het met je gaat.

Daarna kwamen we op een taxi park. Hier stonden zoveel taxi's, onlogisch opgesteld dat ik me erover verbaasde dat knie chauffeur echt snel van dit taxi park af kon komen. We reden naar de enige haven van Oeganda waar we een rolex aten. Dit is een soort pannenkoek met ei en tomaat erop. Toen we genoeg hadden gegeten, hebben we nog wat kindjes blij gemaakt met wat eten. In de haven konden we een bootje nemen naar Miami Beach. Dit is een stuk grond met gras en modder, zonder zand! Waar we lekker iets hebben gedronken, waarna we terug zijn gelopen naar de haven en een busje hebben gepakt naar 'huis'.

's Avonds hebben we het lekker rustig aan gedaan al was het wel schrikken toen er tijdens het tanden poetsen een rat uit de kamer kwam getrippeld! Iel. Snel de deur dicht en slapen!

Om 9.00 kwam Inge ons weer ophalen om de boda boda te pakken naar Agape. Het vreemde wat ik tot nu toe heb gezien onderweg is een boda met een doodskist achterop! Heel vreemd gezicht. Eenmaal op het project aangekomen verbaasde ik me erover dat een aantal meisjes mijn naam nog wisten. Super leuk!

Het idee van de dag was dat we met de kinderen van het droppin centre, waar we waren, en de jongens van het boys home een voetbal toernooi zouden organiseren. Dus om te beginnen liepen we met alle kinderen van het droppin centre naar een veldje. Ongeveer 20 minuten lopen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat zo'n grote groep kinderen zo netjes met elkaar mee liep. Aan twee handen per persoon hadden we eigenlijk niet genoeg, want alle kinderen wilde je een handje geven.

Naast een voetbal hadden we nog meer leuke spullen meegenomen, zoals springtouwen, ballonnen, toeters en bellenblaas. Het was een kwestie van gezellig met de kinderen bezig zijn. Wat krijg je veel complimentjes op zo'n dag! En iedereen wil op de foto. Toen de jongens van het boys home arriveerden begon het voetbaltoernooi, wat uiteindelijk een wedstrijd bleek te zijn. Davy was scheidsrechter. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd met een eindstand van 2-2. Wat restte was een glaasje limonade voor bijna 100 kinderen die allemaal heel erg veel dorst hadden! Daarna liepen we samen terug naar het droppin centre, waar we een echte oegandese lunch kregen. Posh met bruine bonen. Dit is een soort meel, de groep vond het naar rijst smaken, ik vond het lijken op hele droge aardappelpuree. Opzich smaakte dit prima, opnieuw wel een flinke portie! Daarmee was de dag rond 14.30 afgelopen en gingen we allemaal uitgeteld naar huis waar we nog moesten evalueren en daarna alleen nog maar ontspannen.

De douche was in plaats van koud, lauw koud, wat ineens als een echte. Luxe voelde. Dat was genieten, heerlijk!!

Morgen worden we weer om 9.00 uur opgehaald om op outreach te gaan!

Tot het volgende blog moment allemaal!