Hi mzungu how are you?

Dat horen we constant als we over straat lopen. Iedereen wil je groeten en weten hoe het met je gaat. Met mzungu bedoelen ze blanke. Erg gezellig, iedereen is zo hartelijk! Als de mogelijkheid er niet is om te praten, wordt er wel naar je gezwaaid.

Afgelopen donderdag zijn we naar Jinja vertrokken. Jinja wordt ook wel de activiteitenhoofdstad van Oeganda genoemd. Ons vervoer was geregeld, een soort van hippie achtige bus, gaaf! De heenweg duurde ongeveer tweeënhalf uur. Bijslapen was er niet echt bij, want de wegen zijn niet allemaal even recht in Oeganda, waardoor je af en toe je hoofd flink tegen het raam kon stoten. De eerste stop was bij een craft market. Dit is een soort van winkelstraatje dat te vergelijken is met een boulevard, maar dan met nog kleinere winkeltjes en het ligt aan een straat. Heel fijn om te merken dat je niet overal de winkeltjes ingetrokken wordt, maar dat je rustig rond kon kijken. Na een uurtje gingen we lekker lunchen, of ja, lunch bestellen. Het duurde namelijk nog ruim een uur voordat zowel de drankjes en het eten klaar waren.

Onze reis vervolgende zich naar de oorsprong van de Nijl. Na een korte uitleg over de oorsprong en de plek waar we waren, maakten we een boottocht van ongeveer een uurtje. Halverwege bereikten we de echte oorsprong van de Nijl. Hier moesten we het bootje uit en een stukje door het water over de stenen lopen. Best glad en dus spannend! Gelukkig was Davy zo lief om zijn slippers af te staan, wat het een stuk makkelijker maakte! Onderweg waren er veel verschillende vogels en wat aapjes te zien, genieten dus.

Barbara, Britt en Davy wilden graag bungeejumpen, dus dit was dan ook de volgende stop. Wat een spanning (en niet alleen bij hen!) haha. Ze kwamen heel enthousiast beneden, het was dus echt de moeite waard geweest. Op naar de slaapplaats voor die nacht dan maar. Dit was een soort van park met tenten en huisjes. Het lag aan de Nijl en het was daar echt prachtig! Ik heb nog nooit zo’n mooi uitzicht gezien. Fantastisch. Het was echt genieten. We hebben daar ’s avonds lekker gegeten, drankjes gedaan en gedanst, om vervolgens moe maar voldaan te gaan slapen in ‘ons huisje’.

De volgende ochtend zijn we heerlijk wakker geworden. Lekker pannenkoeken ontbeten en genoten van het uitzicht. Om 11.00 uur zouden we opgehaald worden door de chauffeur die ons met de bus naar het zwembad zou brengen. We hebben hier even (twee uur) op moeten wachten, lekker Afrikaans, maar toen konden we gaan. Het was een heel ontspannen dagje aan het zwembad, waar ondertussen een videoclip opgenomen werd. Rond 17.30 reden we terug richting Kampala. De terugweg duurde een uur langer dan de heenweg, we hebben onderweg lekker gegeten. Al bij al hebben we twee hele fijne dagen in Jinja gehad!

Vandaag was het weer tijd om aan de bak te gaan. Inge kwam ons om 9.00 op halen. We gingen naar een community project: Jaguza child care initiative. Dit was een project die zich specialiseerde in straatarme –weeskinderen. We werden heel gastvrij ontvangen met thee, een ei en popcorn. Snel wat voorbereidingen getroffen, ballonnen opgeblazen en daarna met de kinderen naar een veldje gelopen een eindje verderop. Op dit project hadden ze het iets breder dan op het vorige project waar we gingen kijken, dat zag je meteen aan het huisje waar we werden ontvangen. Daarnaast was het ook duidelijk zichtbaar dat de kinderen een iets gezondere hechting hadden dan de kinderen van Agape. Naast dat ze wel echt heel erg beleefd waren, renden ze niet meteen op ons af en konden ze zich ook prima zelf vermaken. Op het veldje hebben we sport en spelactiviteiten gedaan en geschminkt. Dat blijft toch een succes!

Om 17.00 uur gingen we naar een dienst in de Watoto church down town. Heel bijzonder. Het is net of je een concertzaal binnen loopt, waar het voorprogramma al is begonnen. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een goed plekje. De dienst begon met zang. Dit is heel anders dan in Nederland. Zo enthousiast, iedereen in heel de zaal en de mensen op het ‘podium’ zingen en dansen alsof het uit hun tenen komt en alsof ze het voelen tot in hun vingertoppen! Heel mooi. Het valt op dat het geloof bij iedereen heel geliefd is, er liepen veel verschillende soorten mensen rond en mensen die er voor het eerst waren werden met applaus welkom geheten.

Rond 19.00 uur moesten we nog op de Boda Boda terug naar het guesthouse. Dit is niet het fijnste moment van de dag om een Boda te pakken. Volledig in de spits, wat een drukte! Er staan gemiddeld steeds zo’n twintig Boda’s op een kluitje achter een auto te duwen om er op de eerst mogelijke manier langsheen te kunnen schieten. Vooral op kruispunten houdt je je hart dan wel even vast. Daarnaast heb ik toch echt het gevoel dat het veilig rijden op een Boda vaak meer geluk dan wijsheid is. Er zitten wel spiegeltjes op, maar ik dacht al dat ze deze weinig gebruikten. Dit werd vandaag bevestigd, want mijn Boda chauffeur had zijn spiegels naar beneden geklapt staan. Maar goed, we zijn weer veilig aangekomen. Nu genieten van een rustig avondje, morgenochtend gaan we namelijk bij Jaguza een traditioneel gerecht koken voor het hele dorp. Hoe dat was lezen jullie later weer.

Later